هیپنوتیزم

هربرت اشپیگل (Herbert sphegel) ،که نشانه چرخش کره چشم را برای هیپنوتیزم مطرح کرد

هیپنوتیزم را  حالت افزایش تمرکز موضعی و حساسیت تعریف می کند این حالت با احساس بی ارادگی ،احساس خودکاری حرکات همران است و ادراکات عادی شده یا آنها را تغییر دهد هیپنوتیزم به عنوان تغییر حالت هشیاری ،حالت تجزیه ای ،و حالت پسرفت هم تعریف شده است

مارتین اورن(Martine orne) هیپنوتیزم را حالتی تعریف کرده است که در ان شخص قادر است به تلفیقات مناسب از راه تجربه تغییرات اداراک ،حافظه،یا خلق واکنش نشان دهد خصوصیت اساسی هیپنوتیزم تغییر تجربی ذهنی است .

میلتون اریکسون (Milton erickson)، یکی از پیشگامان القاءهیپنوتیک بالینی،فرایند خوابواره بالینی را "دوره بی قید و بند که در ان فردیت می تواند شکوفا شود" توصیف کرده است.

 هیپنوتیراست ها کلا معتقدند که شخص ظاهرا بطور خود انگیز حرکات برنامه معمول خود را اتجام می دهد که بطور اتوماتیک توجه درون می گردد درست مثل یک حالت خوابواره که بیمار واداشته می شود نسبت به   های فرایند های ناخودگاه رفتار است .